هشتگ زندگی بهتر از مرگ

سمانه عبادی | فیلم fall به کارگردانی اسکات مان در اوت 2022 منتشر شد. این فیلم توانسته تاکنون امتیاز (4.6) را در وبگاه سینمایی IMDB یا همان بانک اطلاعات هالیوود کسب کرده است.
Fall با سکانسی جذاب از طبیعت شروع می شود. سه دوست روی دیواره ای بلند در حال صعود پاک (صعودی بدون دست بردن به طبیعت و تخریب) هستند که یکی از آنها  به دلیل اتصال اشتباه به ابزار میانی فرند (نوعی ابزار سنگ نوردی) و ضربه‎ی یک پرنده به صورتش، سقوط می کند و داستان مهیج به یک تراژدی در کوهستان تبدیل می شود.
مخاطب در دقایق اول فیلم که حسابی آدرنالین گرفته است، یک دفعه وارد فضای غم بار و افسرده می شود، چون بازیگر فیلم برای فراموش کردن حادثه‎ی دلخراش، به تنهایی رو آورده و ترس چنان بر او مستولی شده که هم از زندگی می ترسد هم از مرگ.
داستان با پیشنهاد دوست صمیمی و همنورد سابقش ادامه پیدا می کند و این بار صعود به نوک یک آسمانخراش ۶۰۰ متری متروکه به نام B67  در صحرای کالیفرنیاست که مخاطب همراه با دو بازیگر وارد یک لوکیشن جدید می شود... یکی ترسو و دیگری جسور. این دو بازیگر زن به نام‌های بکی (گریس کارولین کری) و هانتر (ویرجینیا گاردنر) تا پایان فیلم مخاطب را همراه می کنند.
در طول داستان بقا در طبیعت وحشی به نمایش گذاشته می شود و با جملات  قصاری مانند: اگر نمی‎خواهی بمیری پس زندگی کن، پیش می رود.
جلوه های ویژه ی به موقع (تشکیل ابرهای باران زا، لاشخور پرنده و...) و بازی خوب دو بازیگر زن، شاید یکی از امتیازهای قابل توجه برای داستان باشد اما مفهوم قصه به مخاطبی که از صحنه‎ی طبیعت وارد داستان شده و به ناگاه در یک آسمان خراش گیر می کند، به درستی و کامل منتقل نمی شود. مخاطب درک نمی کند که عاقلانه اندیشیدن در یک حادثه و بحران شدید و مدیریت کردن خود در آن شرایط چگونه است! شاید کارگردان و فیلمنامه نویس هر دو به به این موضوع اشراف داشته‌ اند و تعمدا می خواستند که سکانس ها رو به نحوی طراحی کنند تا مخاطب بی پرسش و پاسخ بی ثباتی تصمیمات ضعیف آنها را باور کنند.
اگر این فیلم را بخواهیم در ژانر ماجراجویان ببینم و مخاطبانش دیواره نوردان باشند، از همان صحنه‎ی اول اشکالاتی به ابزار، نحوه صعود، نامعلوم بودن هم طنابی، همکرده یا آزاد بودن و... وارد است و اگر ژانر آن را درام اجتماعی بدانیم و عموم مردم مدنظر باشد، مخاطبان را به گودالی از هیجان سقوط می دهد و در نهایت مرکز داستان دور و گم می شود.
امروزه همسو شدن مخاطب و کارگردان در ساخت و تماشای فیلم‌های ژانر ماجراجویان، همان قدری مهم و خوب است که آغشته کردن ژانر ماجراجویانه به درام و بیان هر آسیب اجتماعی مانند: ترس، خیانت، رابطه با والدین و... . این این امر نباید منجر به سردرگمی مخاطب شود که در پایان نداند چه دیده است. و چه نتیجه ای باید بگیرد و چه بیاموزد.
از طرفی دیگر می توان انتخاب دو بازیگر زن را که مرکز داستان بودند، هوشمندانه دانست؛ آنها توانستند روحیات حساس و مهیج زنان را به روشنی نشان می دهند، چرا که امروزه زنان در عرصه های ورزشی و ماجراجویی با تمام ویژگی‎های شخصی و قدرتی، حضور بسیار فعالی دارند.
اسکات مان کارگردان بریتانیایی است که از سال 2005 تا کنون به جز این فیلم، 4 فیلم پایین در میان مردان مرده(2005) تورنومنت(2009) سرقت(2015) امتیاز نهایی(2018) را ساخته و در تمام فیلمها به ایجاد دلهره در بیننده اش ادای دین کرده اما در این فیلم نتوانست توقع مخاطب را نسبت به این حس ادا کند.

لینک کوتاه : https://honarafarinnews.ir/n/1847