جامعه سرآمدان رسانه در «رسامد» دور هم جمع شدند
1402/05/21 20:12
همفری بوگارت ستاره بزرگ سینمای کلاسیک شصت و سه سال پیش در چنین روزی و در حالی که تنها 57 سال سن داشت در اثر سرطان درگذشت.
به گزارش"هنرآفرین" شاید الان همفری بوگارت یک نام در تاریخ سینما و مورد علاقه علاقمندان جدی و قدیمی آن باشد اما زمانی بوگی ستاره اول سینما بود؛ مردی که فیلم هایش طرفدارانی جدی داشت و پوسترهایش روی دیوار اتاق خانه ها یا کلوپ ها دیده می شد.
همفری بوگارت با نام مستعار بوگی در سال 1999 از سوی انستیتو فیلم آمریکا به عنوان بزرگترین ستاره مرد سینمای کلاسیک هالیوود انتخاب شد. او بازیگری را از حضور در نمایش های برادوی آغاز و اولین بار با فیلم سینمایی «بالای رودخانه» محصول 1930 و به کارگردانی جان فورد آغاز و بعد از آن به مدت یک دهه در نقش های مکمل و گاهی هم گنگسترها روی پرده ظاهر شد.
اولین بار برای بازی در نقش دوک مانتی در فیلم «جنگل سنگی» محصول 1936 و بازی در کنار بت دیویس و لزلی هوارد مورد ستایش قرار گرفت هرچند هنوز نسبت به ستاره هایی که آنزمان در فیلم های کمپانی برادران وارنر نقش اصلی را بازی می کردند در درجه دوم اهمیت قرار داشت.
پیشرفت او از بازی در نقش های مکمل تا تبدیل شدن به ستاره ای بزرگ با «سیرای مرتفع» محصول 1941 و ساخته رائول والش و شاهین مالت ساخته جان هیوستن رقم خورد. بعد از آن کارآگاهان خصوصی که بوگارت نقش آنها را در شاهین مالت(سم اسپید) و «خواب بزرگ» ساخته هواردهاوکس بازی کرد (فیلیپ مارلو) الگوی کارآگاهان دیگر در فیلم های نوآر شدند.
بی تردید اما مهمترین نقش اصلی رمانتیک بوگی بازی در نقش ریک در فیلم کازابلانکا محصول 1942 و ساخته مایکل کورتیس بود که اولین نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد را برای او به همراه داشت. آغاز ماجرای عاشقانه زندگی او با لورن باکال 19 ساله نیز در هنگام فیلمبرداری «داشتن و نداشتن» نیز یکی از دراماتیک ترین روابط عاشقانه هالیوود است. آن ها پس از ازدواج در سال 1945 باهم در فیلم هایی چون «گذرگاه تاریک»ساخته دلمز دیوز و «کی لارگو» به کارگردانی جان هیوستن نیز بازی کردند.
در میان نقش آفرینی هایش «گنج های سیرامادره» محصول 1948 و ساخته جان هیوستون و «درمکانی پرت» ساخته نیکلاس ری در سال 1950 هرچند در زمان اکران آنچنان مورد توجه قرار نگرفتند اما بعدها به عنوان بهترین بازی های او شناخته شدند. او آن شخصیت ناآرام را که ساخته بود باردیگر در فیلم «شورش کین» ساخته ادوارد دمیتریک نیز به نمایش گذاشت و این برای او نامزدی اسکار بهترین بازیگر را در سال 1954 برایش به همراه داشت هرچند او سه سال قبل و برای ایفای نقش در فیلم «ملکه آفریقا» و بازی مقابل کاترین هپبورن توانسته بود جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به دست بیاورد آن هم در حالی که در مراسم رقیبی به نام «مارلون براندو» داشت که با بازی در نقش استنلی کوالسکی در فیلم «اتوبوسی به نام هوس» شانس اصلی به حساب می آمد. از دیگر نقش های مهم او می توان به فیلم «کنتس پابرهنه» ساخته جوزف ال. منکیهویچ و همچنین «سابرینا» ساخته بیلی وایلدر اشاره کرد.
بوگارت که ستاره اول سینمای کلاسیک در دهه پنجاه بود، به واسطه چهره اش نیز بسیار مورد توجه قرار می گرفت. هرچند بخشی از این جذابیت به خاطر مشکلی بود که در حین خدمتش در نیروی دریایی برایش به وجود آمده بود. او مسئول انتقال یک زندانی بود و در قطار زمانی که داشت برای زندانی دنبال کبریت می گشت تا سیگارش را روشن کند، زندانی با دستبند ضربه ای به دهان او زد و فرار کرد. زخمی که همیشه بالای لب او بود و بعدها تبدیل به عامل جذابیتش روی پرده شد چرا که او کمی در کنترل لب بالایی به خاطر آثار این جراحت مشکل داشت و همین سیگار کشیدن او را از همه متمایز می کرد.
لوئیز بروکس یکی از همبازیان بوگارت درباره او می نویسد:« همفری بوگارت در 21 سال آخر زندگی خود روزهای سختی را گذراند تا شخصیت تثبیت شده یک مرد میانسال را از یک بازیگر معمولی به نام همفری که یک بازیگر نقش های مکمل بود به یک شخصیت سرکش و ناآرام معروف به بوگی که ستاره هالیوود شد تبدیل کند.»
در ده سال پس از مرگ او در 14 ژانویه 1957 او تبدیل به یک قدیس سینمایی شد که به ندرت می توانیم چنین عظمت و شکوهی را درباره یک بازیگر در تاریخ سینما پیدا کنیم. همفری بوگارت هنوز هم یکی از بزرگترین ستارگان دوران کلاسیک سینما به شمار می رود.
لینک کوتاه : https://honarafarinnews.ir/n/237